Harcerska prostota profesora Kokoszki

Date:

Share post:

Jacek Bomba

Parametryzacja nauki jest zjawiskiem młodym. Zwłaszcza dla takich wiekowych instytucji jak Krakowska Katedra. W połowie ubiegłego wieku, kiedy nawet ona nie była jeszcze stara, nie publikowało się dużo. Papier był reglamentowany, myślenie naukowców krępowała ideologizacja i cenzura (bo nie są to nowe sposoby sprawowania władzy nad myśleniem). W środowisku Katedry pisano powoli i rozważnie. Seria książek Kępińskiego w latach siedemdziesiątych była jak wybuch gejzeru na stepie.

Ale zmieniły się czasy i ludzie. Publikowanie stało się łatwiejsze, cenzura zlikwidowania, a młodzi naukowcy ochoczo przygotowywali nowe artykuły i książki. Wśród nich prym wiódł Andrzej Kokoszka, psycholog i psychiatra. Z poświęceniem prowadził ciekawe badania naukowe. Podczas wakacji, wędrując kajakiem po jeziorach, zatrzymywał się w ośrodkach wczasowych żeby zbadać populację letników. Przedstawiał swoje prace na ważnych kongresach psychiatrycznych zanim granty i stypendia (oraz firmy farmaceutyczne) uczyniły to łatwym. Jechał z plecakiem i namiotem, i spał na tanim kampingu.

Studiował pisma Kępińskiego i jako jeden z pierwszych publikował wyniki swoich studiów.

Wyjechał jednak do stolicy i tam rozwijał się niezależnie od macierzystego środowiska. Profesor Andrzej Kokoszka prowadzi na Bródnie klinikę, którą stworzył Andrzej Piotrowski.

Niewiele można się dowiedzieć o jego upodobaniach kulinarnych, można jednak mniemać, że zachował harcerską wyrafinowaną prostotę i lubiłby makaron z pomidorami.

Makaron z pomidorami

25 dkg dobrego makaronu na dwie osoby
25 dkg mięsistych świeżych pomidorów
2 ząbki czosnku
2 łyżki oliwy extra virginie
1 pęczek świeżej bazylii
2 łyżki utartego parmezanu
Do smaku sól

Pomidory sparzyć, obrać ze skórki i pokroić na drobne kawałki, wrzucić do miski, posolić, wcisnąć czosnek. Listki bazylii posiekać i wrzucić do pomidorów. Wlać oliwę, wymieszać. Przykryć miskę i odłożyć sos na co najmniej godzinę.

Ulubiony makaron ugotować al dente. Klasycznie używa się spaghetti albo penne rogate. Odcedzić niezbyt dokładnie. Wrzucić do sosu, dobrze wymieszać. Posypać utartym parmezanem.

CZYTAJ RÓWNIEŻ

OSTATNIO DODANE

Pejzaże (Anna Netrebko i Reszta Świata)

Bogusław Habrat Ostatni felieton na tyle poruszył Naczelnego, że wysyłając mnie na festiwal o pretensjonalnej nazwie „Pejzaże” nie tylko...

Cel i logika leczenia psychiatrycznego

Łukasz Święcicki Przyznaję się bez bicia. Znowu sięgnąłem do Clausewitza (proszę zauważyć, że te dwa zdania się rymują, jeśli...

Co nas kształci, a co kształtuje?

Agata Todzia-Kornaś Kiedy podejmowałam decyzję o rezydenturze, psychiatria nie była tak popularnym kierunkiem jak teraz. Mogę nawet powiedzieć, że...

O samotności i osamotnieniu. Dlaczego samotność jest czasami potrzebna?

Luiza Kula | Asystentka Zdrowienia w CZP w Myślenicach, Członek Akademii Liderów Cogito W dobie nadmiernej ilości kontaktów samotność jest...