Rozmów o Człowieku ciąg dalszy…

Date:

Share post:

O wielkim sercu, o prawdzie i kłamstwie oraz o tym, co kryje się pomiędzy ładem a bezładem

Dominika Dudek

/

Pracujemy, pędzimy, biegniemy, zabiegamy, zarabiamy, osiągamy… Mnożymy znajomych na facebooku, wrzucamy selfie na instagram, z pewną dozą nieśmiałości spoglądamy na tindera, nawet terapia okazuje się równie skuteczna na skypie. Czy czegoś nie tracimy, nie gubimy? Czy nie warto czasem zatrzymać się na chwilę, by spotkać drugiego człowieka w realu; człowieka pięknego, mądrego, dobrego; człowieka, który ma nam coś ważnego do przekazania; człowieka, z którym rozmowa wzbogaca, otwiera umysł i serce. Ja wierzę głęboko, że tak, dlatego zapraszam wszystkich na trzeci sezon Rozmów o Człowieku. Moją wiarę podziela wiele osób, przychodząc tłumnie w gościnne progi Polskiej Akademii Umiejętności, by osobiście poznać zaproszonych przeze mnie Gości.

W drugą środę października 3-ci sezon otworzył Jurek Owsiak – człowiek o wielkim sercu, wielkim entuzjazmie, wielkiej charyzmie. Po prostu człowiek-orkiestra, i to nie byle jaka orkiestra, bo Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy. Na spotkanie z Jurkiem przyszli i wielcy, znani Krakowianie: artyści, naukowcy, medycy, prawnicy, ale również – co szczególnie cieszy – tłum młodzieży licealnej i akademickiej. Jurek Owsiak to wulkan energii, promieniuje dobrocią i pozytywnością, i potrafi zarażać tym innych. Wydarzenie było powiązane z krakowskim Tygodniem Zdrowia Psychicznego zorganizowanym przez Szpital Uniwersytecki i Katedrę Psychiatrii pod patronatem i ze wsparciem Prezydenta Miasta Krakowa. Jurek Owsiak nie jest obojętny na sprawy psychiatrii, zwłaszcza na trudności psychiatrii dziecięco-młodzieżowej. WOŚP gra również dla nas! Oddziały otrzymały wspaniałe wyposażenie: łóżka, materace, szafki, wygodne pufy. Miejsca leczenia dotkniętych chorobą młodych ludzi stają się bardziej przytulne, przyjazne i komfortowe. Z całego serca dziękuję za to Jurkowi, jego żonie Lidii oraz całej wspaniałej ekipie WOŚP!

06.11.2019 odbyło się kolejne niezwykłe spotkanie. Zaproszenie do PAU przyjął profesor Jerzy Bralczyk, by rozmawiać o prawdzie i kłamstwie w języku. Zastanawialiśmy się nad mechanizmami manipulacji, nad znaczeniem prawdy, nad tym, czy język i narracja tworzą rzeczywistość, czy tylko ją opisują. Rozmawialiśmy o prawdzie i kłamstwie w polityce („Po czym poznać, że polityk kłamie? Po tym, że porusza ustami”), propagandzie i reklamie. Na tak poważne pytania prof. Bralczyk odpowiadał z właściwą sobie swadą i dowcipem, doprowadzając momentami publiczność oraz piszącą te słowa gospodynię spotkania do łez ze śmiechu.

W listopadzie wyjątkowo Rozmowy o Człowieku zostały zorganizowane dwukrotnie, gdyż trafiła się nie lada okazja zaproszenia profesora Adama Daniela Rotfelda. Jest to niezwykły człowiek – legenda dyplomacji, były minister spraw zagranicznych, wieloletni dyrektor SIPRI, czyli Międzynarodowego Instytutu Badań nad Pokojem w Sztokholmie, świadek historii, uczestnik historii i współtwórca współczesnej historii. Sam poznał piekło wojny, musiał opuścić rodziców i siostrę by znaleźć ratunek przed niechybną śmiercią u greckokatolickich mnichów na czele z archimandrytą Klemensem Szeptyckim w klasztorze w Uniowie na Ukrainie. Człowiek obdarzony wnikliwym umysłem, fenomenalną pamięcią, posiadający ogromną wiedzę na temat współczesnego świata i stosunków międzynarodowych. Jako rozmówca – elokwentny, fascynujący, przeplatający wnikliwe analizy i przytaczane fakty z licznymi anegdotami z czasów swojej pracy dyplomatycznej i spotkań z wielkimi tego świata. A rozmawialiśmy o sprawach najważniejszych i budzących nasze niepokoje: o Rosji, Ukrainie, Unii Europejskiej i Brexicie, o budzących się demonach, populizmach i brunatnieniu Europy, o tym, jak kończył się stary, bipolarny ład (USA i Zachód versus ZSRR) i co pojawiło się z zamian, o tym, co obecnie może stanowić zarzewie konfliktów i jakie mechanizmy stoją na straży pokoju. Spotkanie to było dla mnie ogromnym zaszczytem, a licznie zgromadzona publiczność nagrodziła profesora Rotfelda długimi owacjami, po których ADR jeszcze długo pozostał do dyspozycji i niestrudzenie indywidualnie każdemu chętnemu odpowiadał na pytania.

/

Poprzedni artykuł
Następny artykuł

CZYTAJ RÓWNIEŻ

OSTATNIO DODANE

Pejzaże (Anna Netrebko i Reszta Świata)

Bogusław Habrat Ostatni felieton na tyle poruszył Naczelnego, że wysyłając mnie na festiwal o pretensjonalnej nazwie „Pejzaże” nie tylko...

Cel i logika leczenia psychiatrycznego

Łukasz Święcicki Przyznaję się bez bicia. Znowu sięgnąłem do Clausewitza (proszę zauważyć, że te dwa zdania się rymują, jeśli...

Co nas kształci, a co kształtuje?

Agata Todzia-Kornaś Kiedy podejmowałam decyzję o rezydenturze, psychiatria nie była tak popularnym kierunkiem jak teraz. Mogę nawet powiedzieć, że...

O samotności i osamotnieniu. Dlaczego samotność jest czasami potrzebna?

Luiza Kula | Asystentka Zdrowienia w CZP w Myślenicach, Członek Akademii Liderów Cogito W dobie nadmiernej ilości kontaktów samotność jest...